Luchthavens geven zichzelf een pluim
Afgelopen dagen verspreidde Rotterdam Airport het bericht dat het de hoogst haalbare certificering heeft op CO2 reductie. Wat houdt dat in?
Laten we duidelijk zijn. Dit is één van de vele voorbeelden van greenwashing door de luchtvaartbranche.
Scheiding
Om deze claim te begrijpen, is het belangrijk te weten dat elk vliegveld een scheiding heeft tussen de zogeheten ‘grond gebonden’ en de ‘lucht gebonden’ activiteiten. ‘Grond gebonden’ betzijn de gebouwen en het rijdend materieel. Daarover komen zelden tot nooit overlastmeldingen. Het tweede deel, de lucht gebonden activiteiten is het vliegverkeer. Hierover heeft een vliegveld niets te zeggen omdat het zelf geen vliegtuigen heeft. Dat is juist het deel waar de overlast en milieuschade door ontstaat. Juist dat deel staat buiten de certficering!
Fragment van jubelnieuws van website RTHA.
Airports Council
Wat gebeurt er? Over de hele wereld zijn luchthavens verenigd in een zogenaamde “onafhankelijke” organisatie, de internationale Airports Council International (ACI). Om deze belangenclub extra status toe te dichten wordt de naam aangevuld met “non-profitorganisatie” en “onafhankelijk”. Deze organisatie geeft vervolgens de aangesloten luchthavens een certificaat voor het luchthavengebouw. Rotterdam The Hague Airport krijgt dat omdat er onder andere gras op het dak licht, de brandweerkazerne gasloos is gemaakt en dat de lampen in het gebouw op zonnepanelen werken. Kortom, de gewone verduurzamingsactiviteiten die je van elk bedrijf mag verwachten. In de luchtvaart heet dit meteen een Level 5-accreditatie. Daarmee lijkt het belangrijker.
CO2 neutraal
Nu adverteert Rotterdam The Hague Airport dat het CO2 neutraal operationeel is. Door vervolgens een ander onderwerp aan te snijden, “stimuleren verduurzaming luchtvaart” wordt de suggestie gewekt dat het vliegen CO2 neutraal is. Dat is het totaal niet. Het enige wat is behaald, is dat de luchthaven indirect aangeeft niet verder te gaan verduurzamen, want zij hebben immers het hoogst haalbare niveau bereikt.
Alles wat er verder wordt verteld in het persbericht betreft “ambitie”. Zodra termen als “ambitie” en “doelstelling” worden gebruikt in de vliegindustrie, weet je dat in de maling wordt genomen. Voorbeeld: “Onze ambitie is om over 5 jaar uitsluitend vliegtuigen te ontvangen die CO2 neutraal zijn.” Je kunt dat wel stellen, maar ten eerste zijn die vliegtuigen er over vijf(tig) jaar niet en ten tweede weet de luchthavendirectie zelf ook wel dat zij verplicht zijn om oude, stinkende toestellen toe te laten. Uiteraard kan de directie besluiten om in hun streven duurzaam vliegen te promoten, besluiten om forse toeslagen te heffen op vliegtuigen die op al dan niet bijgemengde fossiele brandstof vliegen.
Voor de komst van deze oplader vond RTHA het nodig een afzonderlijk persbericht voor te maken.
Andere schade
Nu graag de aanpak van de uitstoot van de zeer zorgwekkende stoffen die op en rond het luchthaven terrein neerdalen. De directe omgeving van Rotterdam The Hague Airport is, volgens recent onderzoek van TNO de meest giftige van alle andere regionale vliegvelden. Dat stelt het jubelverhaal van de CO2-neutraal brandende lampjes wel in een ander daglicht. Het toont aan dat de verduurzaming van luchtvaart een sprookje is en waarschijnlijk nooit zal uitkomen.
Treurig is het om te lezen dat RTHA er zelfs een persbericht aan besteedde toen het de eerste oplader voor een experimenteel vliegtuigje heeft neergezet. Gelukkig meldt niet elk bedrijf dat ze een laadpaal voor hun (bedrijfs)wagens neerzetten, want dat is geen nieuws. In de luchtvaart is dit blijkbaar nodig om de aandacht van het werkelijke probleem af te leiden.
Bron: rotterdamthehagueairport, 5 december 2023